مقایسه برنامه آموزشی رشته علوم آزمایشگاهی مقطع کارشناسی پیوسته در دانشگاه های علوم پزشکی ایران با دانشگاه های برتر دنیا

زمینه و اهداف: امروزه بیشتر از هر زمان دیگری آزمایشگاه های بالینی نقش تعیین کننده ای در حوزه سلامت یک جامعه ایفا می کنند و نیاز به نیروهای آموزش دیده بیش ازپیش وجود دارد. بنابراین تربیت بهتر دانشجویان این رشته بهترین راه برای صرفه جویی در انرژی و هزینه های سیستم بهداشتی-درمانی هر کشوری است. ازاین رو هدف از مطالعه توصیفی حاضر، بررسی و مقایسه ابعاد گوناگون آموزش دانشجویان رشته کارشناسی پیوسته علوم آزمایشگاهی با دانشگاه های معتبر دنیا بود. مواد و روش کار: پس از بررسی بیش از 60 دانشگاه و موسسه در دنیا، درنهایت، برنامه آموزشی این رشته در ایران را با 17 دانشگاه معتبر جهان در سال 1393 مقایسه نمودیم. همچنین پرسشنامه ای توسط تعدادی از اساتید محترم دانشگاه های علوم پزشکی کشور که در آموزش دانشجویان علوم آزمایشگاهی نقش داشتند تکمیل گردید. یافته ها: نتایج حاکی از نقاط ضعف عمده در برنامه کارآموزی بالینی دانشجویان و کم بودن واحد تعدادی از دروس اختصاصی مهم این رشته از قبیل میکروب شناسی و ایمونوهماتولوژی بود. همچنین عدم وجود واحدهای کاربردی در این رشته مانند آنالیز ادرار و مایعات بدن، میکروسکوپی، اخلاق پزشکی و ... به صورت واحدهای درسی مجزا محسوس بود. توجه بسیار کم به آماده سازی دانشجویان این رشته در امر پژوهش با در نظر نگرفتن واحدهایی مانند دید تحلیلی و نقادانه در علوم پزشکی و نحوه نگارش مقاله نسبت به دانشگاه های جهان وجود داشته و فشار تعداد واحدهای درسی ارائه شده در هر ترم نسبت به دانشگاه های دیگر محسوس می باشد. نتیجه گیری: با توجه به مسائل ذکرشده، کاهش واحدهای درسی در هر نیمسال با برنامه ریزی صحیح دوره کارآموزی و نظارت مستقیم بر دانشجویان با حضور مربی کمک شایانی به یادگیری شایسته دانشجویان خواهد کرد. همچنین، به دلیل نقش اثرگذار دانشجویان این رشته در حوزه سلامت، برگزاری امتحانات تئوری و عملی برای ورود فارغ التحصیلان این رشته به بازار کار به منظور جلوگیری از آسیب های احتمالی به سیستم بهداشتی و درمانی کشور ضروری به نظر می رسد.